йыгылыме

1. прич. от йыгылаш.

2. в знач. сущ. расспросы, надоедание. Нунын (йоча-влакын) йодышышт, тӱрлым йыгылымышт Н. А. Петровым йыгыжтарен огыл, куандарен веле. М. Сергеев. Вопросы детей, разные расспросы не надоедали Н. А. Петрову, а только радовали.